De wielerwereld staat op zijn kop na een hartverscheurende onthulling van Claudine Acou, de trouwe echtgenote van wielerlegende Eddy Merckx. Met tranen in haar ogen en een stem vol emotie deelde ze gisteren de alarmerende realiteit over de gezondheid van haar man, de 80-jarige ‘Kannibal’, in een exclusief interview met Het Nieuwsblad. Fans over de hele wereld zijn diep geschokt en bidden voor het herstel van de man die het wielrennen voor altijd heeft veranderd. De toestand van Merckx blijft verslechteren en de complicaties stapelen zich op, net als de beroemde beklimmingen uit zijn glorieuze carrière. Dit nieuws, dat viraal is gegaan op sociale netwerken, roept een golf van solidariteit op – maar ook een dringende oproep om ons bewust te zijn van de kwetsbaarheid van onze sporthelden op oudere leeftijd.

Het was een zonnige herfstdag in Meise, het huis van de familie Merckx, toen journalisten Claudine Acou de onvermijdelijke vraag stelden: “Hoe gaat het met Eddy?” De 78-jarige Claudine, die al ruim 57 jaar naast de grootste renner aller tijden staat, ging meteen kapot. ‘De afdaling is sneller dan we ooit hadden gevreesd,’ snikte ze, terwijl ze een zakdoek voor haar ogen legde. “Eddy, mijn Eddy… hij vecht als een leeuw, maar de pijn is ondraaglijk. De doktoren zeggen dat het een wonder is dat hij nog zo resistent is, maar ik zie het aan zijn ogen: hij is uitgeput.”

Claudine, die al tientallen jaren de pers te woord staat voor het verlegen Merckx, schetste een schokkend beeld van de recente ontwikkelingen. Na een reeks operaties – eerste darmoperatie in maart 2024, gevolgd door een heupfractuur na een fietsval in december van datzelfde jaar – heeft de legende nu te maken met een oncontroleerbare infectie in zijn protheseheup. In juli 2025 onderging hij opnieuw een procedure waarbij antibiotica via een baxter werden toegediend. “Hij mocht naar huis terugkeren, maar de vreugde was van korte duur”, aldus Claudine. “De pijn is teruggekeerd, hels en genadeloos. Nu staat er eind oktober een derde operatie gepland, maar de doktoren waarschuwen: op zijn leeftijd is elk risico een gok.”

Zijn opmerkingen weerspiegelen de zorgen die al maanden in de fietsgemeenschap broeden. Hashtags als #StrongEddy en #KannibaalVoorAltijd exploderen op sociale media, met duizenden posts van fans die hun eigen verhalen delen over ouderdom en veerkracht. “Eddy Merckx was onverslaanbaar op de fiets, maar dit gevecht tegen zijn eigen lichaam… het breekt ons hart”, tweette wielericoon Tom Boonen, zelf een Kannibaal-fan.

Geboren op 17 juni 1945 in Meensel-Kiezegem als Édouard Louis Joseph Merckx, werd hij een fenomeen dat het wielrennen opnieuw definieerde. Met vijf Tour de France-overwinningen (1969-1972 en 1974), vijf Giro d’Italia en een recordaantal van 525 overwinningen in 1800 races, kreeg hij de bijnaam “De Kannibaal” – een verwijzing naar zijn onverzadigbare honger naar succes. Hij won alles: klassiekers als Milaan-San Remo (zeven keer!), de Ronde van Vlaanderen en zelfs het wereldkampioenschap in 1967 en 1974. Zijn solo in de Tour van 1969, een ontsnapping van 242 kilometer, blijft legendarisch.

Maar achter de glorie zat altijd een persoon van vlees en bloed. In 1969 viel hij zwaar op de hellingen van Blois, waardoor hij blijvende problemen met zijn rug en bekken veroorzaakte. “Na Blois verloren ze de echte klimmer in mij”, gaf hij later toe. Na zijn pensionering in 1978 richtte hij zijn eigen fietsenmerk op en coachte hij de Belgische ploeg tot 1996. Zijn familie – zijn vrouw Claudine, zijn dochter Sabrina en zijn zoon Axel (tevens voormalig profwielrenner) – vormen zijn ankerpunt. Claudine, geboren Acou, trouwde met hem in 1967 en werd zijn rots in de branding. “Zonder haar zou ik nergens zijn”, zei Merckx vaak.

Maar het leven van Merckx kende ook donkere kanten: een dopingschandaal in 1973, gezondheidsproblemen later in zijn leven. Vorig jaar leek hij op 79-jarige leeftijd nog steeds van vitaal belang. “Op 78-jarige leeftijd legde ik mijn kilometers nog moeiteloos af”, herinnert hij zich in een interview met WielerNieuws. Maar de herfst van december 2024 veranderde alles. Er is een titanium heupprothese geplaatst, maar deze hecht niet aan het bot. In maart 2025 volgde een gecementeerde versie, met vier uur autonomie. “Ik heb drie maanden en twaalf dagen geleden”, gaf hij toe. “De dokters geloofden mij niet; ze zeiden dat het normaal was voor een oude man.”

De gezondheid van Merckx gaat inderdaad snel achteruit, zo onthult Claudine met pijn in het hart. Na de darmoperatie in 2024 – ‘een grote klap’, noemde hij het – ontstond de heupfractuur. De prothese leidde tot infecties, herhaalde ziekenhuisopnames en moeilijke revalidatie. “Vier maanden verspild”, verzucht hij in Het Nieuwsblad. In juni 2025, vlak voor zijn 80ste verjaardag, gaf hij toe: “Het verschil met twee jaar geleden is groot. Ik word gek van dit bed.” De infectie is teruggekeerd, met koorts en hevige pijn waardoor hij ‘s nachts niet kan slapen.

Medisch gezien is het een nachtmerrie. Op 80-jarige leeftijd reageert het lichaam langzamer op antibiotica, en complicaties zoals die van Merckx – losse prothesen, chronische rugpijn – verhogen het risico op aanvullende interventies. Experts warn of a vicious cycle: pain leads to reduced movement, which leads to muscle loss and depression. “Eddy is a champion mentally, but physically… it’s breaking him,” Claudine said. Zijn zoon Axel, nu aandeelhouder van het Hagens Berman Jayco-team, deelt zijn zorgen: “Papa is altijd de sterkste geweest, maar nu zien we hem kwetsbaar. We bidden voor deze operatie.”

Dit alles staat in schril contrast met de gloriedagen van Merckx. Terwijl hij in de jaren zeventig bergen verslond, vecht hij nu tegen zijn eigen lichaam. Fans herinneren hem aan zijn veerkracht: “De Kannibaal eet niet alleen zijn concurrenten op, hij verslaat ook tegenslag”, postte Remco Evenepoel op Instagram.

De respons was overweldigend. Uren na het interview met Claudine stroomden berichten binnen van iconen als Bernard Hinault (“Mijn vriend, vecht alsof het 1975 is!”) en Tadej Pogačar (“Eddy, jij bent onze inspiratie – beterschap!”). De Belgische Wielerfederatie organiseert in Meise een ‘Eddy Strength March’, met virtuele deelname van internationale fans. Op X (voorheen Twitter) is #ForEddy trending met 1,2 miljoen vermeldingen, waaronder fanart van een kannibaal die een heuvel vol pillen beklimt.

Zelfs buiten de sport doen sterren mee. Koning Filip, die Merckx in juni ontving, stuurde een persoonlijke brief. En Claudine? “De steun houdt ons op de been. Eddy leest elke kaart, het geeft hem kracht.” Met fondsenwerving via de Eddy Merckx Foundation is al tienduizenden euro’s opgehaald voor de zorg voor ouderen in de sport.

Eind oktober staat hem de cruciale operatie te wachten: een definitieve prothese, hopelijk zonder complicaties. Artsen zijn voorzichtig optimistisch: “Dankzij zijn wil kan hij herstellen”, zegt chirurg Mike Tengrootenhuysen. Maar Claudine waarschuwt: “Het zal niet meer hetzelfde zijn als voorheen. We genieten van de kleine momenten, zoals samen koffie drinken.” Merckx zelf blijft strijdlustig: “Ik geef niet op. De fiets wacht op mij.”

Dit verhaal herinnert ons eraan: helden zijn sterfelijk. Eddy Merckx, de onstuitbare kannibaal, leert ons nu nederigheid en doorzettingsvermogen. Terwijl de wereld bidt, blijft Claudine aan hun zijde. Een liefdesverhaal dat sterker is dan welke etappe van de Tour dan ook.

Wat kun je doen? Steun de Eddy Merckx Foundation via eddy-merckx.be voor onderzoek naar sportgerelateerde gezondheidsproblemen. Deel jouw herinneringen aan De Kannibaal met #StrongEddy. Want in het fietsen, en in het leven, geef je nooit op.