In een schokkende wending die de wielerwereld op zijn kop zet, heeft Freddy Maertens, de sprintkoning van de jaren zeventig, een emotionele bom laten vallen. Meer dan vijftig jaar na hun epische confrontatie op de Wereldkampioenschappen van 1973, die de harten van fans brak, ontving Maertens het verwoestende nieuws over de afnemende gezondheid van zijn voormalige rivaal, Eddy Merckx. De 73-jarige Maertens, zelf een levende legende met 15 ritzeges in de Tour de France en twee regenboogmedailles, kon zijn tranen niet bedwingen. “Ik weet niet wat ik moet zeggen, behalve dat ik je veel moed wens en zorg goed voor jezelf”, schreef hij in een bericht dat het hart van het wielrennen doorboort. “Ik kom je binnenkort opzoeken. » Deze woorden, doorgegeven door een geliefde, lekten uit en veroorzaakten een golf van emoties op sociale netwerken. #MaertensMerckx traint over de hele wereld en fans smeken: “Vrede aan de reuzen!” »
Het moment is bijzonder bitter. Merckx, bijgenaamd ‘De Kannibaal’ en de onbetwiste GEIT met vijf overwinningen in de Tour de France, kampt al maanden met een afnemende gezondheid. Na een fatale val op het spoor eind 2024 – waarbij hij op de rails viel en een vreselijke paniekaanval kreeg toen een trein naderde – onderging de 80-jarige Belg in 2025 verschillende heupoperaties. Eerst het plaatsen van een prothese in december 2024, gevolgd door complicaties: een losgeraakte titanium heupprothese die in maart 2025 gerepareerd moest worden, daarna opnieuw een operatie in juli na infecties en vier maanden uitgestelde revalidatie. In september onderging hij opnieuw een operatie in Antwerpen, waar hij enkele dagen aan het infuus lag. “Ik heb vier maanden revalidatie verloren”, gaf hij eerder dit jaar bitter toe. “Dit moet stoppen.” Maar bronnen spreken over aanhoudende pijn, eerdere hartproblemen – waaronder het inbrengen van een pacemaker in 2014 – en de naweeën van een leven lang extreem fietsen. Fans vrezen het ergste: zal de man die alles heeft gewonnen nu bezwijken voor zijn eigen lichaam?
Hun rivaliteit was legendarisch, maar diep broederlijk. Laten we teruggaan naar 1973: op de Wereldkampioenschappen in Barcelona won Maertens goud op de sprint, terwijl de oppermachtige Merckx zilver pakte in een finale die de atletiek radicaal zou veranderen. Jaren van wrok volgden: dopingbeschuldigingen, belangenverstrengeling en publieke aanvallen. Maar in 2007 werd het ijs gebroken tijdens een ontroerende verzoening op een gala. “Eddy is de beste ooit”, gaf Maertens toe. “Ik heb hem altijd gerespecteerd, zelfs in de hitte van het moment.” Vandaag, in deze moeilijke tijden, wordt deze band uit zijn as herboren. Maertens, die zelf na zijn carrière met verslaving en financiële ondergang kampte, deelt zijn littekens: “Ik ken je pijn, Eddy. Maar jouw vechtlust inspireerde ons allemaal. »
En dan het antwoord dat de wereld deed schudden: Merckx reageerde, ondanks de morfine en de monitoren, met elf precieze woorden die insloegen als een voorhamer. “Bedankt, Freddy. Kom snel terug. Samen zijn we onoverwinnelijk, voor altijd. » Puur, rauw, tijdloos. De Kannibaal – wiens ECG in de jaren zeventig al alarm sloeg over een mogelijk fatale hartaandoening – toont nog steeds zijn onverwoestbare geest. Geen verwarring, geen drama; slechts twee iconen die elkaars hand vasthouden in de storm.
De fietsgemeenschap verkeert in rep en roer. Voormalige profs als Roger De Vlaeminck en Lucien Van Impe delen hun getuigenissen: “Dit is wat sport werkelijk is: geen macht, maar hart.” Fans lanceren een #StrengthEddy-petitie voor een Ereronde in 2026, en zelfs Wout van Aert twittert: “Heldendom dat over de finish komt. » Voor Maertens is dit bezoek meer dan alleen een gebaar; het is het einde van een wielercarrière. “Na al die jaren voelt het als thuiskomen”, vertrouwt hij toe. Zal dit bezoek Merckx nieuw leven inblazen? Of is het een bitterzoet afscheid van twee tijdperken? De race is voorbij, maar de emotie is nog steeds aanwezig. Wordt vervolgd: de geschiedenis van het wielrennen wordt geschreven!
