Tim Wellens, zelf een getalenteerd wielrenner, hield zich niet in. Wellens betoogde dat Pogacar, ondanks dat hij nog maar 25 jaar oud is, al opmerkelijke overwinningen heeft behaald in prestigieuze races zoals de Tour de France, wat zijn dominante prestaties aantoont.

Wellens benadrukte dat de overwinningen van Pogacar in verschillende grote rondes een duidelijke indicatie zijn van zijn potentieel om een ​​van de grootste wielrenners aller tijden te worden. Hij ging zelfs zo ver dat hij zei dat het vergelijken van Pogacar met Merckx niet alleen eerlijk is, maar ook noodzakelijk om te begrijpen hoeveel vooruitgang de sport de afgelopen jaren heeft geboekt.

Dit was echter niet het einde van de controverse. Terwijl het debat voortduurde, stemden veel wielerfans, analisten en andere renners in. Sommigen waren het met De Vlaeminck eens en beweerden dat de prestaties van Pogacar weliswaar indrukwekkend zijn, maar niet tippen aan de legendarische records en prestaties van Merckx. Eddy Merckx, algemeen beschouwd als de grootste wielrenner aller tijden, behaalde 525 overwinningen in zijn carrière, waaronder vijf Tour de France-titels en meerdere overwinningen in de Giro d’Italia. De lat die Merckx in de wielerwereld legt, ligt buitengewoon hoog, en velen zijn van mening dat Pogacar nog jaren van dominantie voor de boeg heeft om zelfs maar in de buurt te komen van zo’n illustere erfenis.

Aan de andere kant waren er mensen die beweerden dat de snelle opkomst van Pogacar meer dan genoeg was om hem in hetzelfde gesprek als Merckx te brengen. Renners als Wellens benadrukten de snelheid en veelzijdigheid die Pogacar heeft getoond, door zowel de Tour de France als diverse eendaagse klassiekers te veroveren. Met twee overwinningen in de Tour de France op 22-jarige leeftijd en een gestage reeks grote overwinningen heeft Pogacar al een plaats veroverd in de wielergeschiedenis, waarmee hij een uitdaging vormt voor wat velen dachten dat onmogelijk was voor een zo jonge renner.

Wat dit verhaal nog intrigerender maakt, is de persoonlijke dynamiek tussen deze wielergiganten. Roger de Vlaeminck, vaak de ‘Koning van de Klassiekers’ genoemd, staat bekend om zijn no-nonsense houding en sterke meningen. Zijn opmerkingen waren misschien provocerend, maar ze vloeien voort uit tientallen jaren ervaring op de zwaarste wegen in de wielersport. De schaduw van Merckx hangt groot boven de wielersport, en het standpunt van De Vlaeminck lijkt geworteld te zijn in een fel verlangen om die erfenis te beschermen.

Ondertussen is Wellens’ verdediging van Pogacar meer dan alleen een commentaar op de statistieken. Zijn passie voor de sport en bewondering voor het talent van Pogacar komen naar voren in zijn verdediging. Wellens ziet Pogacar niet alleen als een rijzende ster, maar als een nieuwe maatstaf voor uitmuntendheid in de wielersport, die de grenzen verlegt van wat voorheen voor mogelijk werd gehouden.

Het debat is nu een eigen leven gaan leiden en strekt zich uit buiten de wielerwereld naar fans en media overal ter wereld. Wielerforums worden overspoeld met gepassioneerde discussies over de vraag of Pogacar uiteindelijk het record van Merckx kan overtreffen of dat hij weer een grote kampioen zal worden met een eigen erfenis, anders dan die van de Belgische legende. Nu de wielerwereld aan elk woord en elke voorspelling hangt, lijkt het erop dat het gesprek over de toekomst van Pogacar en de erfenis van Merckx nog lang niet voorbij is.

Maar daar stopt het drama niet. Achter de schermen hebben bronnen dichtbij Pogacar onthuld dat de jonge Sloveense wielrenner diep getroffen is door de voortdurende vergelijkingen met Merckx. Deze emotionele tol neemt een nieuwe wending nu Pogacar zich voorbereidt op het komende seizoen. Of deze uitspraken van De Vlaeminck een vorm van motivatie of afleiding zijn, valt nog te bezien. Het is duidelijk dat dit conflict nog lang niet is opgelost en dat beide wielrenners opzien zullen baren tijdens de volgende grote ronde.

De komende weken zullen alle ogen gericht zijn op Pogacar, Wellens en de Vlaeminck terwijl hun rivaliteit groeit, en de wielerwereld reikhalzend uitkijkt naar wat het volgende hoofdstuk zou kunnen zijn in de evolutie van de grootste wielerverhalen. Zal Pogacar deze gelegenheid aangrijpen en zijn nalatenschap versterken, of zullen de opmerkingen van De Vlaeminck de katalysator worden voor een nieuw soort rivaliteit in de sport? Alleen de tijd zal het leren.