Hoewel hij net zijn vierde Tour de France-titel heeft veroverd, laat Tadej Pogačar de wielerwereld versteld staan door te bekennen dat hij al is begonnen af te tellen naar de dag van zijn afscheid. Maar juist de mijlpaal van de Olympische Spelen van 2028 zou wel eens een geheim kunnen onthullen dat zijn hele carrière op zijn kop zet!
Hoewel hij zojuist zijn vierde Tour de France-titel in zijn carrière heeft veroverd, heeft Tadej Pogačar de wielerwereld met verstomming geslagen door te bekennen: “Ik ben begonnen met aftellen naar de dag van mijn afscheid.”
De Sloveense renner, pas 26 jaar oud, heeft een prestatie neergezet die hem al nu tussen de grootheden van de sport plaatst. Op een leeftijd waarop veel renners nog zoeken naar hun plaats in het peloton, staat Pogačar al in de annalen van de wielerlegendes. Toch viel zijn uitspraak als een donderslag bij heldere hemel – een bekentenis die veel meer leek dan slechts een moment van vermoeidheid.
Achter vier glorieuze gele truien schuilt een jarenlange strijd: fysieke uitputting, mentale druk en de zware last van verwachtingen. Voor het publiek lijkt Pogačar onoverwinnelijk – explosief in de bergen, koel bij demarrages en zelfverzekerd voor de camera’s. Maar na elke overwinning moet zijn lichaam een hoge tol betalen, met pijn die blijft nazinderen. Ook de psychologische druk van het constant moeten winnen, knaagt steeds dieper. Zelf gaf hij ooit toe: “Altijd winnen kan niet. Op een dag kan mijn lichaam en geest het niet meer dragen.”
Hoewel zijn contract bij UAE Team Emirates tot 2030 doorloopt, suggereerde Pogačar dat zijn carrière mogelijk eerder een andere wending krijgt. In de wandelgangen wordt gefluisterd dat de Olympische Spelen van Los Angeles 2028 een beslissend keerpunt zullen zijn. Voor hem betekent dat toernooi niet alleen de kans om een medaille voor Slovenië te winnen, maar misschien ook een groots afscheid van de topsport.
Zijn overweging is niet louter vermoeidheid, maar ook een teken van volwassenheid. Op 26-jarige leeftijd beseft hij dat het leven meer omvat dan alleen wielrennen: een gezin stichten, zijn gezondheid op lange termijn beschermen en opnieuw evenwicht vinden na jaren van totale toewijding.
Zijn onthullingen na de vierde Tour-zege hebben een storm van reacties losgemaakt. Sommigen vrezen dat hij te vroeg stopt, juist nu hij nog records kan breken. Anderen vinden dat een afscheid op het hoogtepunt een waardige en zeldzame keuze zou zijn – een finale in ultieme glorie.
Voorlopig bevestigt Pogačar dat hij zeker start in de Tour de France van 2026. Toch blijft zijn toekomst ongewis. Zal hij nog enkele seizoenen de wielerwereld domineren, of kiest hij voor een abrupt einde tijdens de Olympische Spelen van 2028, waar het podium wellicht verandert in een emotioneel afscheidsmoment?
Één ding staat vast: elke koers die Pogačar vanaf nu rijdt, is méér dan een jacht op overwinningen. Het is een reis terug in de tijd, elke pedaalslag een stap dichter bij de dag van de waarheid. En wanneer in Los Angeles 2028 de olympische poorten opengaan, zou de wereld wel eens getuige kunnen zijn van een van de meest dramatische en meeslepende slotaktes van een wielercarrière ooit.
