“Kızım ailemize ve Türkiye’ye zafer getirdi.” Bu cümle, İstanbul’un sessiz bir köşesinde, gururla ama gözyaşları içinde konuşan Zehra Güneş’in annesi Gülten Hanım’ın dudaklarından döküldü. 26 yaşındaki milli voleybol yıldızının CEV Kadınlar Şampiyonlar Ligi 2025’te yaşadığı büyük zafer, yalnızca Türkiye’ye değil, tüm dünyaya ilham verdi. Ancak Gülten Hanım’a göre bu başarı, parıltılı kupaların ve ışıklı sahnelerin ardında sessiz, yıpratıcı bir mücadelenin sonucuydu. Ve bu mücadele, anne-kız arasında yaşanan, derin ve duygusal bir hikâyenin merkezindeydi.
Zehra, daha çocuk yaşta VakıfBank altyapısına katıldığında, ailesinden uzak, yalnız bir hayat sürmeye başlamıştı. Annesi o günleri anlatırken sesi titriyor: “Her gece onu telefonla arar, ağlamamak için kendimi zor tutardım. O ise hep güçlü görünmeye çalışırdı. Ama bazen sessiz kaldığında, aslında çok yorulduğunu bilirdim.”
CEV Kadınlar Şampiyonlar Ligi 2025, Zehra Güneş’in kariyerinde bir dönüm noktasıydı. Final öncesi yaşadığı sakatlık, taraftarlar tarafından bilinmese de onu neredeyse turnuvadan alıkoyacaktı. Doktorlar riskli olduğunu söylemişti. Ancak o, Türkiye’yi temsil etme duygusuyla sahaya çıktı. Omzundaki ağrıyla oynadığı finalde 18 sayı alarak takımını şampiyonluğa taşıdı. O an gözyaşları içinde diz çöktü, ellerini kalbine koyarak tribünlere baktı. “Bu sadece bir galibiyet değil,” dedi sonra, “bu benim inancımın ve annemin duasının sonucu.”
Zehra’nın bu sözleri, hem Türk medyasında hem uluslararası spor basınında büyük yankı uyandırdı. The Guardian onu “Demir kalpli Türk prensesi” olarak nitelendirdi, İtalyan La Gazzetta dello Sport ise “Zehra Güneş, yalnızca topa değil, korkularına da hükmetti” manşetiyle çıktı.
Ancak bu zaferin perde arkasında, kimsenin bilmediği bir kırılma noktası vardı. Zehra’nın annesi Gülten Hanım, röportajda gözyaşlarını tutamayarak anlattı: “Bir gece bana mesaj attı: ‘Anne, artık dayanamıyorum. Herkes benden mükemmel olmamı istiyor ama bazen sadece kızınız olmak istiyorum.’ O mesajı asla unutmadım.”
O dönem Zehra’nın psikolojik olarak çok zorlandığı, sosyal medyada aldığı haksız eleştirilerle baş etmekte güçlük çektiği ortaya çıktı. Bazı yorumcular onun “fazla duygusal” olduğunu iddia etti, bazıları ise kariyerine gölge düşürmeye çalıştı. Ancak o, sessizliğini bozmadı. “Konuşmak yerine çalışmayı seçtim,” dedi daha sonra. “Çünkü bir kadının gücü, sessizliğinde değil, direncindedir.”
Finalin ertesi günü, İstanbul’a döndüğünde havaalanında binlerce kişi onu karşıladı. Zehra kalabalığın arasından geçerken annesinin gözlerine baktı. O an, yılların emeği, fedakârlığı ve gözyaşı tek bir bakışta birleşti. “Kızım sadece Türkiye’nin değil, benim kahramanım,” dedi Gülten Hanım.
Bu zaferin ardından Zehra Güneş, UNICEF ile bir sosyal sorumluluk projesi başlattı: “Her Kız İçin Bir Top”kampanyası. Amaç, Anadolu’daki dezavantajlı kız çocuklarına voleybol eğitimi fırsatı sunmaktı. “Ben bir zamanlar o kızlardan biriydim,” diyen Zehra, kendi hikayesini paylaşarak gençlere umut aşılıyordu.
Spor dünyası onun hikayesini yalnızca bir başarı öyküsü olarak değil, insanın içsel gücünün sembolü olarak gördü. Dünya basını, Zehra’nın hikayesini “inancın, sevginin ve azmin birleştiği bir destan” olarak nitelendirdi.
Gülten Hanım son röportajında şöyle dedi: “İnsanlar kupa görüyor, ama ben geceleri dua eden, sessizce ağlayan bir kız görüyorum. Zehra’nın gücü sadece kaslarında değil, kalbindeydi.”
Ve belki de bu yüzden, 2025 CEV Kadınlar Şampiyonluğu sadece bir spor zaferi değildi. Bu, bir annenin duası, bir kızın inancı ve bir milletin gururuydu. Zehra Güneş o gece sadece Avrupa’yı değil, kalpleri de fethetti.
