Op 25 november 2025 landt een privéjet in Zaventem. Sjeik Khalid bin Faisal Al Saud stapt uit, gekleed in traditionele gewaden. Hij vraagt meteen een dringende ontmoeting met Mathieu van der Poel. Niemand weet wat er precies gaat gebeuren.

Mathieu ontvangt hem in Kapellen, thuis, met Roxanne naast zich. De sjeik knielt letterlijk op de vloer en legt een gouden koffer neer. Binnenin: het contract ter waarde van 6 miljard dollar over tien jaar.

Hij toont 3D-plannen van het “MATHIEU Desert Velodrome” in Riyad: 80.000 plaatsen, airco, gouden baan, eigen paleis. “Elke overwinning in een Monument of WK levert 100 miljoen dollar bonus,” fluistert hij met trillende stem.

Sjeik Khalid smeekt: “Word onze god van de woestijn. België heeft je niet genoeg gegeven. Hier word je vereerd als een levende legende.” Hij biedt zelfs een eigen luchtvaartmaatschappij en een eiland.

Roxanne kijkt geschokt. De honden blaffen. Tien seconden lang is het stil. Dan staat Mathieu op, legt een hand op de schouder van de sjeik en zegt met rustige, heldere stem de woorden die alles veranderen.

“Bedankt voor dit ongeëvenaarde eerbetoon,” begint hij. “Maar mijn hart is rood-zwart-geel. Geen geld ter wereld haalt mij weg bij mijn volk, mijn familie, mijn België. Ik blijf.”

De sjeik begint te huilen. Tranen rollen over zijn wangen. Hij buigt diep en zegt: “Uw loyaliteit is groter dan al mijn rijkdom. U bent een ware koning.”

Mathieu helpt hem overeind en omhelst hem. “Bouw dat stadion maar,” glimlacht hij. “Ik kom er graag koersen als gast. Maar onder de Belgische vlag.”

Binnen een uur lekt de video uit. België ontploft van trots. #MathieuBlijft trends wereldwijd. In Kapellen hangen spandoeken: “Geen miljard kan ons Mathieu kopen!”

Roxanne post een foto van de gouden koffer, gesloten. Caption: “Ons huis is hier. Ons hart is hier. Voor altijd.” Het bericht krijgt zes miljoen likes in enkele uren.

De sjeik kondigt aan dat het stadion toch gebouwd wordt en “Mathieu Square” krijgt. Hij schenkt 50 miljoen aan het kinderziekenhuis van Mathieu. “Omdat hij meer waard is dan geld.”

Alpecin-Deceuninck verhoogt zijn salaris uit eigen beweging. “Mathieu is onbetaalbaar,” zegt de CEO. Sponsors stromen toe. België wordt plots het centrum van de wielerwereld.

De UCI en KBWB zuchten opgelucht. Een vertrek had chaos veroorzaakt. Voorzitter Lappartient: “Mathieu heeft de sport een les in waarden gegeven.”

Wout van Aert, Remco Evenepoel en Tadej Pogačar sturen dezelfde boodschap: “Trots op je, broer.” De hele wielerwereld staat als één man achter hem.

De sjeik vertrekt met een Belgische vlag in de hand. “Ik heb vandaag de rijkste man ter wereld ontmoet,” zegt hij voor hij opstijgt.

Mathieu traint de volgende dag gewoon door. Geen interviews. Alleen een foto op Instagram: hij met de Belgische driekleur en de tekst “Thuis.”

België viert een nationale held. Geen geld, geen woestijn, geen miljard kan een hart kopen dat al vol is van liefde voor zijn land.

Het MATHIEU Desert Velodrome zal er komen. Maar de echte koning blijft in Kapellen. Mathieu van der Poel heeft met tien seconden de hele wereld stil gekregen.

En ergens in de woestijn begint de bouw van een stadion dat zijn naam draagt, maar nooit zijn ziel zal bezitten. Want die hoort voor altijd aan België.