Op 25 november 2025 loopt de jaarlijkse persconferentie van Flanders Classics volledig uit de hand. Karl Vannieuwkerke krijgt het woord en richt zich rechtstreeks tot Mathieu van der Poel: “Door de Ronde van België te boycotten ben je een landverrader geworden.”
De zaal houdt de adem in. Camera’s zoomen in op Mathieu’s gezicht. Hij blijft eerst kalm, maar zijn ogen branden. Dan staat hij op, pakt de microfoon en slaat die met een harde klap op tafel.
“STIL NU!” brult hij. “WIE DENK JE WEL DAT JE BENT OM ZO TEGEN MIJ TE SPREKEN?” De studio valt doodstil. Niemand durft te ademen. Zelfs de ervaren Vannieuwkerke wordt spierwit.
Mathieu gaat door: “Ik ben in Kapellen geboren, heb België op de kaart gezet met wereldtitels en Olympisch goud. En jij noemt mij een landverrader omdat ik één koers niet rijd? Schaam je!”
Hij wijst naar de zaal: “Ik bepaal mijn eigen programma. Niet jij, niet de media, niet Flanders Classics. Mijn lichaam is geen machine die jullie mogen uitbuiten wanneer het jullie uitkomt.”
Vannieuwkerke probeert iets te zeggen, maar Mathieu kapt af: “Nee, nu ben ik aan de beurt. Jullie schrijven al jaren wat jullie willen, maar vandaag is het genoeg. Ik ben trots op België, altijd geweest.”
De organisatoren zitten met de handen in het haar. De live-uitzending wordt abrupt onderbroken. Binnen vijf minuten komt er een officiële verklaring: “Flanders Classics betreurt de gang van zaken en biedt excuses aan.”
Mathieu verlaat het podium zonder nog een woord. Buiten wachten honderden fans die zijn naam scanderen. Hij stapt in zijn wagen en rijdt weg, maar zijn woorden blijven hangen.
Op sociale media breekt een storm los. #MVDPHeeftGelijk wordt binnen een uur trending nummer één in België. Duizenden fans delen foto’s van zijn regenboogtrui met de tekst “Trots op onze Mathieu”.
Wout van Aert tweet: “Respect Mathieu. Je hebt gezegd wat iedereen denkt.” Remco Evenepoel voegt toe: “Sommige journalisten vergeten dat wij ook mensen zijn.” De hele wielerwereld kiest zijn kant.
Vannieuwkerke biedt dezelfde avond excuses aan via Sporza: “Ik ben te ver gegaan. Mijn woorden waren ongepast.” Maar de schade is gedaan. Hij wordt voor onbepaalde tijd geschorst.
Flanders Classics kondigt aan dat er nooit meer persoonlijke aanvallen getolereerd worden op persconferenties. Een nieuw respectprotocol wordt ingevoerd. Mathieu’s uitbarsting wordt het keerpunt.
Roxanne Bertels plaatst een foto van Mathieu thuis met de caption: “Mijn leeuw. Niemand spreekt zo tegen mijn man.” Het bericht krijgt twee miljoen likes in één nacht.
De Ronde van België verliest sponsors na de rel. Verschillende bedrijven trekken zich terug uit protest. De organisatie moet in crisismodus.
Mathieu traint de volgende dag gewoon door in Spanje. Geen interviews, geen commentaar. Hij laat zijn benen spreken. En die spreken altijd luider dan woorden.
België sluit de rangen rond zijn grootste kampioen. In Kapellen hangen spandoeken: “Mathieu is ons hart, geen verrader.” De gemeente noemt een plein naar hem.
De uitbarsting wordt legendarisch. Jaren later zullen kinderen nog leren: “Als je Mathieu van der Poel beledigt, krijg je de volle lading.” En de studio zal nooit meer hetzelfde zijn.
Vannieuwkerke verdwijnt een tijd van het scherm. Flanders Classics likt zijn wonden. En Mathieu? Die fietst gewoon verder, met het hoofd hoog en het hart vol vuur.
Want één ding is zeker: wie Mathieu van der Poel aanvalt, krijgt België erbij. En dat is een tegenstander die niemand wil.
